Forum ---=== Forum GRH Panzer-Lehr ===--- Strona Główna ---=== Forum GRH Panzer-Lehr ===---
Grupa Rekonstrukcji Historycznej Panzer-Lehr
 
 FAQFAQ   SzukajSzukaj   UżytkownicyUżytkownicy   GrupyGrupy   RejestracjaRejestracja 
 ProfilProfil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomościZaloguj się, by sprawdzić wiadomości   ZalogujZaloguj 

Oddawanie honorów w Wehrmachcie

 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum ---=== Forum GRH Panzer-Lehr ===--- Strona Główna -> Barwa i broń Wehrmachtu -> Zagadnienia organizacyjne Wehrmachtu
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Hindus
Administrator


Dołączył: 21 Lis 2006
Posty: 7905

PostWysłany: Wto Lis 22, 2016 5:56 pm    Temat postu: Oddawanie honorów w Wehrmachcie Odpowiedz z cytatem

Tak jak w większości armii innych krajów, w Wehrmachcie oddawania przez żołnierzy honorów, stanowiło bardzo istotne zagadnienie.


Od razu muszę uczynić pewną uwagę techniczną – w musztrze Wehrmachtu funkcjonowała postawa oddawania honorów (w określonych przypadkach np. braku nakrycia głowy), w której żołnierz przyjmował postawę zasadniczą i zwracał twarz w kierunku przełożonego – w Wojsku Polskim w takiej sytuacji również „frontował” przełożonego, ale w odpowiednim momencie skłaniał przed nim głowę.
Dodatkowo w musztrze Wehrmachtu występowało zjawisko oddawania honorów na siedząco.

Gdy żołnierz Wehrmachtu miała na sobie mundur, zobowiązany był do oddawania honorów:
1. Führer’owi,
2. umundurowanym dowódcom z poszczególnych rodzajów sił zbrojnych (Heer, Kriegsmarine, Luftwaffe, Waffen-SS) oraz dowódcom policji,
3. umundurowanym kapelanom oraz urzędnikom wojskowym (w tym również w stanie spoczynku oraz armii kajzerowskiej, Reichswehr’y i dawnej armii austriackiej),
3. umundurowanym dowódcom zagranicznych armii,
4. umundurowanym dowódcom w stanie spoczynku armii kajzerowskiej, Reichswehr’y i dawnej armii austriackiej,
5. przełożonym w ubraniu cywilny, których żołnierz ów rozpoznał,
6. flagom i sztandarom batalionów Wehrmachtu oraz armii kajzerowskiej, flagom bojowym kajzerowskiej marynarki (zgodnie z zarządzeniami głównodowodzącego Kriegsmarine), sztandarom jednostek policji,
7. pomnikom / miejscom pamięci, przed którymi ustawione były warty honorowe,
8. w trakcie wykonywania hymnu narodowego oraz Horst Wessel Lied

Ponadto do oddawania honorów wzajemnie zobowiązani byli żołnierze Wehrmachtu oraz:
Pracownicy państwowej służby leśnej,
Członkowie Deutscher Luftsportverband oraz Reichsluftschutzbund
Członkowie SA, SS, NSDAP, stowarzyszeń weteranów NSDFB ("Stalhelm"), Reichstreubund, Kyffhaeuserbund
Członkowie zorganizowanej formacji Hitlerjugend w trakcie marszu
W trakcie pogrzebów.

Oddawanie honorów dowódcom definiowane było w następujący sposób:
1. wszystkim generałom i oficerom honory zobowiązani byli oddawać wszyscy oficerowie niżsi od nich stopniem, wszyscy podoficerowie oraz żołnierze, bez względu na przydział służbowy (pododdział),
2. wszystkim starszym podoficerom (od Feldwebel wzwyż) honory zobowiązani byli oddawać wszyscy podoficerowie niżsi od nich stopniem oraz żołnierze, ale tylko z tego samego pododdziału (!),
3. wszystkim podoficerom (bez względu na stopień) honory zobowiązani byli oddawać wszyscy żołnierze (od Schutze do Stabsgefeiter).

Postawy do oddawania honorów:
- w marszu: zwrócenie twarzy w kierunku przełożonego,
- w pozycji stojącej: przyjęcie postawy zasadniczej, zwrócenie twarzy w kierunku przełożonego z jednoczesnym stuknięciem obcasami,
- w pozycji siedzącej: wyprostowanie korpusu ciała, ręce wzdłuż ud, dłonie płasko zwrócenie twarzy w kierunku przełożonego (dopuszczalne tylko w określonych sytuacjach, np. zajmowania miejsca w pojeździe).

Trzy sposoby oddawania honorów:
1) salutowanie wykonywane prawą dłonią – dłoń podnoszona do krawędzi nakrycia głowy (hełmu, czapki, etc.). Ani w dłoni, ani w ustach żołnierza nie powinien znajdować się żaden przedmiot (papieros, pióro, etc.). Dłoń nieznacznie odchylona, tak, że widoczna jest część jej wewnętrznej strony. Wykonywane szybko i sprężyście, i tylko w sytuacji, gdy żołnierz był umundurowany i w nakryciu głowy. W trakcie marszu salutowanie rozpoczynano 5 kroków przed przełożonym, a kończono 2 kroki za nim. Jak w każdej armii, również w Wehrmacie wielu żołnierzy nie potrafiło prawidłowo salutować, albo szybko zapominało właściwą jego metodę – stąd na zachowanych fotografiach widać, że czasami wygląda to bardziej na zasłanianie oczu od słońca, niż prawidłowy salut…

24 lipca 1944 roku, jako pośrednia szykana wobec Wehrmachtu, po zamachu na Hitlera, zarządził on stosowanie w całych siłach zbrojnych, bez względu na okoliczności, „niemieckiego pozdrowienia”!


2) „Niemieckie pozdrowienie” (Deutscher Gruß) – wykonywane przez podniesienie wyprostowanej, sztywnej ręki pod kątem 45 stopni – palce dłoni ściągnięte i wyprostowane. Mimo, że ten sposób oddawania honorów wprowadzony został w III Rzeszy, nie został zaczerpnięty z tradycji armii kajzerowskiej lub Reichswehry, ale armii antycznych.


3) prezentowanie broni – żołnierz uzbrojony w broń długą, oddawał honory przez prezentowanie broni, przy czym sposób ten wykorzystywano w późniejszym okresie III Rzeszy tylko w czasie wystąpień uroczystych. Na czas wojny pojedynczy żołnierze, wartownicy, etc. zostali zwolnieni z tego obowiązku – broń pozostawała przewieszona przez ramię, a żołnierz oddawał honory stając w pozycji zasadniczej, z prawą ręką na pasie nośnym broni, na wysokości prawej kieszeni bluzy mundurowej.


Sytuacje praktyczne

W pomieszczeniach na trenie koszar, do których wchodzi przełożony, powinna być podana komenda do zajęcia przez wszystkich postawy zasadniczej, z twarzą skierowaną ku przełożonemu. Do zajęcia postawy na spocznij, wydaje rozkaz przełożony albo następuje to w momencie opuszczenia przez niego pomieszczenia. Najstarszy stopniem żołnierz w pomieszczeniu składa meldunek przełożonemu.
Powyższe nie stosowało się do pomieszczeń biurowych, gdzie po wejściu przełożonego, żołnierze nie wstawali i oddawali honory w postawie siedzącej.

W pomieszczeniach po za koszarami, np. środkach transportu, miejscach publicznych, etc. oddanie honorów powinno nastąpić w niewielkiej odległości od przełożonego, a w niektórych przypadkach może zostać zaniechane o ile uniemożliwiają jego wykonanie okoliczności (np. udział w nabożeństwie, spotkanie w bibliotece, etc.).

Żołnierz jadący konno może wykonać salutowanie spotkanemu przełożonemu, o ile nie zagrozi to jego bezpieczeństwu. W przypadku konieczności wyprzedzenia przełożonego na koniu, należy zapytać uprzednio o jego pozwolenie (za wyjątkiem ćwiczeń terenowych, manewrów, etc.).

Jeśli razem szła grupa żołnierzy (np. wracających z przepustek), oczekiwano, że pierwszy żołnierz, który zauważy przełożonego, powiadomi pozostałych, tak aby wszyscy mogli oddać mu honory.

W przypadku, gdy żołnierz miał ręce zajęte, nie oczekiwano od niego salutowania – oddawał honory przez przyjęcie postawy zasadniczej i zwrócenie twarzy w kierunku przełożonego lub poruszając się przez samo zwrócenie twarzy w kierunku przełożonego.

Kiedy żołnierz meldował się przełożonemu w pomieszczeniu zamkniętym, zobowiązany był do wykonania „niemieckiego pozdrowienia”, a przełożony nie odpowiadał na nie. Salutowanie w ten sposób powinno być wykonane szybko. Żołnierz winien mieć w tym momencie zdjęte nakrycie głowy i trzymać je w lewej ręce, tak by znajdujące się na nim insygnia skierowane były do przodu.

Po złożeniu meldunku i wydaniu przez przełożonego zgody na odejście, żołnierz wykonywał jeszcze raz „niemieckie pozdrowienie”.

W przypadku pododdziału oddającego honory, tylko jego dowódca salutowało przełożonemu. Natomiast gdy pododdział znajdował się w marszu zarządzany był marsz krokiem paradnym, ze skierowaniem wzroku na przełożonego. Pas nośny broni musiał być uprzednio ściągnięty (na komendę przełożonego). Gdy pododdział był bez nakryć głowy, przełożony wykonywał „niemieckie pozdrowienie”! Pododdział miał obowiązek oddawania honorów tylko na terenie koszar lub wskazanych miejsc zakwaterowania.

W przypadku patrolu ulicznego wszyscy jego żołnierze salutowali indywidualnie.
W trakcie marszu pododdziału krokiem zwykłym, bez podawania tempa na lewą nogę (Ohne Tritt Marsch), żołnierze mieli prawo indywidualnie pozdrawiać mijanych cywilów.

Pododdział, który nie tworzył zwartej formacji, zobowiązany był do kontynuowania wykonywanych czynności, a tylko jego dowódca salutował przełożonemu. Chyba, że również dowódca był zaangażowany w te czynności, a ich przerwanie stwarzałoby zagrożenie dla żołnierzy lub mogło negatywnie wpłynąć na efekty pracy.

„Niemieckie pozdrowienie” wykonywane było zawsze, gdy żołnierz był w ubraniu cywilnym. W momencie gdy stało się ono jedynym obowiązującym sposobem salutowania (po 24/07/1944), bardzo wielu żołnierzy potraktowało je jako niepraktyczne i błazeńskie. Stąd weterani wspominają, że np. całe kompanie nosiły menażki w obu rękach, żeby żołnierze nie musieli demonstrować swojej lojalności wobec partii.

Zwolnieni z salutowania byli:
a) kierowcy / instruktorzy towarzyszący kursantom prowadzącym pojazd, który jest w ruchu,
b) cykliści, woźnice, jeźdźcy konni, pasażerowie motocykli, gdy salutowanie mogło by spowodować zagrożenie w ruch drogowym lub ich bezpieczeństwu,
c) żołnierze biorący udział w szkoleniu strzeleckim, służbie frontowej, musztrze z wyposażeniem,
d) w miejscach ujeżdżania koni, wskazanych przez dowódcę garnizonu,
e) kurierzy motocyklowi / konni.


Pozdro
Hindus

_________________
„…Dlaczego uparcie nosz? krawat w warunkach polowych? Bo hitlerowiec w krawacie jest mniej awanturuj?cy si?!...”
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum ---=== Forum GRH Panzer-Lehr ===--- Strona Główna -> Barwa i broń Wehrmachtu -> Zagadnienia organizacyjne Wehrmachtu Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Strona 1 z 1
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz dołączać plików na tym forum
Nie możesz ściągać plików na tym forum